Depresyonum tekliyor galiba (yine), bu düşüncelere, halsizliğe, uykulara açıklama bu . Bu histen nefret ediyorum. Bir adım ileri attıysam iki adım geri gidiyormuşum gibi hayatımın üç koca yılını iyileşmek için çırpınarak geçirdim ama boşa gibi .. İtiraf etmekten korkuyorum ama bir yanım depresyonum geçsin istemiyor, çünkü hayatımın kim bilir kaç yılını onunla geçirdim iyileşirsem nasıl biri olurum bilememe korkusu var . Saçma. Çok saçma. Gözümün ucuyla yazdığım cümleye bakınca çok SAÇMAAAAAĞĞĞ diye dilim dışarda kollarım savruk koşmak istiyorum . Bu da benim hayaletim galiba. Kendimden korkarak yaşıyorum , korkularımdan bir değil sürekli ölüyorum . Gözümün ucunda yarımlarım, minyatür ödevleri, seramik siparişleri ve yazı ödevi " Her mahallenin bir hayaleti vardır" . Ehehe kullandım işte yazımda bu cümleyi bence sayılır , evet, evet sayılır . Mı? Hayır ! Sadece uyumak istiyorum ve saçma şeylere ağlamak .