Saife-i Saliha

 
 
  Yüreğimizi verip elimize , bir tane mengene  ile sıksalar, bu kadar acır mı ?!

  Kimi demiş,  '' sen! Bay hata! '' ,öbürü haykırmış, '' sen, pis katil! '' , ''hayır, sen!'' , sen! sen! sen! Yalnız sen suçlu ,sen kötüsün  !

  Peki ben neredeyim burada ? Biz neyiz ? Nasıl suçu, suçları böyle kolayca kendi dışımızda bırakıyoruz . Bir zalim cemiyetin yıktığı , masum bir topluluğu toplayamıyoruz , uğraşmıyoruz ve sonuçlarını yıkıyoruz kolayca, sevmediklerimiz , sevemediklerimizin üstüne...

  Ve bir çığlık... Sessiz bakışlar , hüzünlü analar , kim demiş , kim yapmış diye ... Ve , acı bir fısıltı ''niye'' ...

  Merhabalar, sıcaktan beynimin eriyip ,algılama problemi yaşadığım şu günlerde , ne yazacağımı bilemiyorum , sonuç olarak da hiçbir şey yazamıyorum. Ben de barı önceden izlediğim dizileri yazıyım dedim.

  Aslında bu diziyi bitireli çok uzun zaman oldu , iki ayı geçmiştir kesin. Daha fazla ertelemeden yazıyorum o halde.

  Dizimiz Koryo ( Joseondan bir önceki Kore ) döneminde yaşamış ve cariyelikten  Yuan (Moğallar oluyorlarmış )  İmparatoriçeliğine uzanan , İmparatoriçe Ki 'nin hayatı ilham alınarak yapılmış bir dizi . Başrollerini Ha Ji-won , Ju Jin-mo ve Ji Chang-wook yapıyor . Ama ben şahsen Ha Ji Won ve Ji Chang Wook' u hiç yakıştıramadım bir kere çocuktan nerdeyse 10 yaş küçük , bu bütün dizi boyunca gözüme çarptı ve beni oldukça rahatsız etti.

  Neyse dizinin konusuna geçelim;

  Nyang ( Sonrasında İmparatoriçe Ki olacak ) çocuk yaşta annesi ile beraber, Korya dan Yuan'a zorla haraç olarak götürülen cariyelerden biridir. Yolda sürekli işkenceler görürler ,fakat bilmedikleri bir şey vardır o da Koryeo'nun veliaht prensi de onlarladır.

Prens Yuanlıların halkına yaptıklarını görünce onları durdurmaya çalışır ama unuttuğu bir şey vardır o da , Koryo çok zayıf bir ülkedir ve sömürgecileri Yuan'ın her isteğini yapmaları gerekir.

Mavi kurt ne mana ?

  Hiçbir şey yapamayan prens, gece gizlice kadınları serbest bırakır.

Kadınların kaçtığını anlayan Yuanlılar ise çok sinirlenip , peşlerine düşer ve Nyang'ın annesi de dahil bütün kadınları öldürürler, Nyang hariç.

Nyang kurtulur ve oğlan çocuğu kılığına girip babasını aramaya başlar. Ama babasını bulamaz ve bir soylunun atı altında kalır, adam onu evine alır , askeri eğitim verir , büyütür. Aradan yıllar geçmiştir Nyang büyümüş ,hızı ile nam salmış bir okçu oluştur , aynı zamanda dövüş sanatlarında iyicene ustalaşmıştır. Onu büyüten soylunun , kurduğu çete ile pis işlerini yapmaktadır, kazandıkları para ile çetedekilerin kaçırılan, satılan, cariye olarak götürülen yakınlarını kurtarmaktadırlar .
Bu sırada veliaht prens gizlice yapılan yolsuzlukları çözmeye çalışmaktadır ve yapanları tutuklamaktadır. Ve Nyang'ı büyüten soylunun yaptığı yolsuzlukları çözmek için Nyang'ın yaşadığı şehre gelir ve Nyang'ın okçuluk maharetlerini duyunca onunla yarışmak ister, böylelikle birbirlerini tanımasalar da yeniden karşılaşırlar . Bu sırada Nyang babasını bulur ve babasının yanında olmak için orduya girer . Fakat bunca art arta olay yetmiyormuş gibi, Yuan prensi sürgün için, Koryo'ya getirilir. Nyang 'ın babasının yönettiği bir ordu onu koruması için emir alır , zira Yuan prensini öldürüp suçu Koryo'nun üzerine bırakıp hem prensten kurtulcak hem de Koryo'ya saldırmak için bahane edeceklerdir. Nyang 'a özel koruma görevi verilir fakat Yuan prensini koruyabilecek midir? Koryo' nun akıbeti nedir? Bu saray entrikalarının (Entrikadan içiniz şişecek haberiniz olsun ) karşısında dik durabilecekler midir ?

Dizi ile ilgili notlar * Aman dikkat ! Spoiler içerir*



Not: Fotoğrafların üstüne instagram ismimi yazmışım, değiştirmeye üşeniyorum idare edin artık.

Not 2: Gifler Tumblr'dan alıntıdır, bir öğrenemedim gif yapmayı.

  Merhaba, buraları yine baya boşladım, sıcaktan hareket edemediğim şu günlerde , evde günlerdir haberim olmadığı , esen bir nokta buldum ve fırsat bu fırsat bir şeyler yazayım dedim.

Esen bir yer bulunca ben

  Karneler alındı artık, tatil başladı , tabi kardeşimde artık bütün gün evde , her an evde 3. Dünya savaşı çıkabilir.  Ergenliğim benim daha anormal geçmişti kabul ediyorum ve onu anlıyorum , benim de ergenliğimin en ağır yılları onunla aynı yıllara mukabildi. Hatta halen ergen bile sayılabilirim ( bütün hatalarımı buna yıkıyorum , hahaha ) , ama benim gibi çabuk sinirlenen biri ile bu kadar uğraşılmamalı. Her neyse , konuyu saptırmışım nerde kalmıştım, karneler alındı , kardeşim de sürekli olarak ' karne hediyesi istiyorum , hediyem nerde, baba yeni telefon al ' diye dolanıyor.

Kardeşime karşı ben

 Kardeşim ilk telefonunu yüksek baskılar sonucu 10 yaşındayken aldırmıştı , evet , evet , yanlış duymadınız 10 yaşındayken telefon almıştı, daha doğrusu cebren ve hile ile aldırttı . Neyse efendim, zaten küçük yaşta telefon kullanmaya başladı  üstüne yeni telefon istiyor , her gün en 1500 kere telefon lafını duymaktan bıkan babam kardeşime ' kızım , sen telefon sapığı mısın? ' dedi ( buna uzun süre güldüm ) , tabii herkes gülmekten kırıldı, kardeşimin yeni resmi lakabı oldu bu ' telefon sapığı ' .

  
  Ben karne hediyesine karşıyım daha doğrusu , ödül ve cezaya karşıyım , bir şeyi başarmak için illa ödül mü almalı  karşılığında. Ailenin hediye kılıfı altında rüşvet vermesini doğru bulmuyorum. Şimdiye kadar hiç bir zaman , karne için hediye istemedim, ve istenmesini de tavsif etmem . Bir de karne iyiyse hediye , kötüyse sopa ! Böyle bir düşünce olmaz, olmamalı ! Onlar daha çocukken , bu sistemi üzerinde uygulayıp , onları bu yaşta sisteme adapte etmek zorunda değilsiniz. Ne büyük ironidir ki sistemin acımasızlığına laf ederken çocuklarınızı , sisteme şimdiden hazırlamak , bana mantıksız geliyor. Bir şeylerin değişmesini istiyorsak bence , çocuklardan başlanmalı .

  Düşüncelerini çok sevdiğim hem radyo programcısı, hem yazar olan, Hatice Kübra Tongar ' ın da ,  instagram da geçen gün şöyle bir yazısına denk geldim ; Bir işi tamamlamak, sorumluluklarını yerine getirmek, başladığın işi bitirmek zaten birer ödüldür. Ekstra ödüllendirilmesi gerekmez. Yıl boyu çalışıp, gayret etmiş çocuk ‘iyi bir karne’ alır ve ödülünü almış olur. Bize düşen çocuğumuza ‘şuan müthiş hissediyor olmalısın, yılı güzel notlarla tamamlamayı başardın’ diyerek, bunun başlı başına bir ödül olduğunu fark ettirmektir.

Not : Yazdıklarımdan sonra inşallah yanlış anlaşılmam, ben hediyeleşmeyi çok severim, fakat birine hediye vermek için illa bahanelere ihtiyaç yoktur, bence sebepsizken verilen hediye özeldir. 

Not 2 : Hatice Kübra Tongar ' ın yazısının devamı için, tık tık .

 
  Ramazan boyunca dizi- film izlememeye çalışacağımı (kardeşimle mini dizi izlemeye başladık bile ,neyse ki sadece 4 bölüm ) , ama önceden izlediğim dizi-filmlerin yorumumu yapmayı düşündüğümü yazmıştım. Öyle ise hemen buraya kısa birşeyler karalayıp kaçıcağım.

  Öncelikle herkese hayırlı ramazanlar, buraları baya ihmal ettim. Yazacak, söyleyecek çok şey birikti, birazcık başınızı şişireceğim .

  Yazacak şeyler birikti dedim , ne zaman yazmaya kalksam bir iş çıktı ve çok yoğundum geçen hafta , malum ramazan öncesi, son gezmelerimi yaptım . Zira ramazan boyunca evden çıkamıyorum , tip-1 diyabet olduğum için oruç tutamıyorum ( tip-2 diyabet türü tutabiliyor ), diyabet teşhisi iki yıl önce kondu, o zamandan beri oruç tutamıyorum. İlk yıl doktor ne kadar asla tutma dese de, ben oruç tutamıyorum diye çok üzülmüştüm ve çok zeki olduğum için oruç tutmaya yeltendim, tabi ayılıp bayılınca bir daha deneyemedim . Ramazan kısa günlere denk geldiğinde oruç tutmayı tekrar deneyeceğim .

  Bir de sahura kadar uyumuyorum, ben uyursam kimse uyanamaz , normal zamanlarda da erken yatmıyorum zaten , fakat uyku düzenim iyicene bozuldu iki gündür sabah güneşin doğmasını bekleyeceğim diye altıya doğru uyudum (gündüz de hayalet olarak etrafta dolaştım) .
 
  İzlediklerime de ara verdim, zaten son zamanlarda pek izlediğim bir şey yoktu , önceden sahura kadar izlerdim ama bu yıl (geçen yıllarda da izlemedim) hiç izlememeye çalışacağım , ama belki önceden izlediklerimi arada yazabilirim ( yine de benden pek bir şey beklemeyin) .

  İstanbul' un havası da benim gibi kararsız , bir bayıltacak kadar sıcak oluyor , bir yağmur yağıyor, sonra hava soğuyor , sanırım biraz bunalım da .

  Yapacak çok işim var ama hiç bir şey yapamıyorum , daha doğrusu vakit bulamıyorum.

  Verdiğim kiloları fazlası ile aldım, kilo vermem lazım ama çok tembelim , yerimden kalkıp bir yürüyüş yapamıyorum . Aslında ramazan da sahura kadar yürüyüş yapıyordum ama bu yıl arkadaşımla tembelliğimiz üzerimiz de , şimdiye kadar sadece bir kere yürüyüşe çıktık.

Bir böyle yürüyemedim ya , ona yanarım

  Kardeşim sabrımı çok zorluyor , ergenlik tamam da benim ne suçum var ( benim ergenliğim kim bilir nasıldı), kızla normal güzel güzel konuşuyoruz bir anda 'ufff git be ! ' tarzı triplere maruz kalıyorum, biran duraklıyorum, sonra bende ona kızıyorum sonrası da kavga olarak sonlanıyor. Benimle açıkçası benzediği itiraf etmeliyim hatta benim ergenliğim onunkinden daha ağır geçmişti (geçtiğine emin misin ? ) , ama yine de beni bu ergenliği deli ediyor ( acaba ben de böyle deli ediyor muydum ? ) .

Kardeşim ve ben

  Yavuz Bahadıroğlu en sevdiğim yazar , bu çok küçük yaşlardan beride değişmedi, düşüncelerine de çok saygı gösteriyorum radyo da programını dinlerken dobra kişiliği yüzünden çoğunlukla kahkahalara boğuluyorum, son günlerde o kadar Yavuz Bahadıroğlu dinledim ki , kendimi Ayasofya'ya her an zincirlemen söz konusu, eğer haberlerde böyle bir haber görürseniz bilin ki o benim. Şaka bir yana Ayasofya'yı bu kadar önemseyen çok az kişi var , zira Ayasofya camiye dönmezse Sultan Fatih'in laneti hepimizi kapsıyor, ben milletimizin başına gelen kötülükleri buna bağlıyorum, inşallah idareciler bunu önemserler.

Şimdi baktım da baya gevezelik etmişim , artık bitireyim başka yazım da saçmalarım artık...





Beni instagram da takip etmiyorsanız : saltcik

  İzlediklerim o kadar birikti ki ama yazamıyorum daha doğrusu, unutuyorum araya sadece birkaç gün girse bile unuttuğum için o yüzden tekrar bir bakıp öyle yazıyorum.

  Neyse filme dönelim film yine -tabi ki de - bir Hint filmi başrollerini Harshvardhan Rane ve Mawra Hocane yapıyor . Baş rol kızımız ( Mawra Hocane ) aslen Pakistanlıymış ama nasıl olduysa bir Hint filmin de başrol oynuyor , bayağı şaşırdım çünkü malumunuz Hindistan - Pakistan araları iyi değil .

  Her neyse filmin konusu dram , hayır buna dram denemez , buna uygun bir film türü kategorisi yok. Öyle sinir bozucu bir film ki senaristi boğmak, oyuncuları pataklamak ( özelliklede o kızı ! ) geliyor içinizden. Şimdi bu kız böyle diyor o kadar kötü bir filmi mi, hayır! Film çok güzel ama filmden nefret ettim (boş ver bende de kendimi anlamıyorum) , nefret ettim dememin nedeni ise film beni hayata küstürdü, film bitince kardeşim ve ben bir kaç dakika kalakaldık , sonu bu mu yani , bu mu ?
Diye sormadan edemedik, aslında bu tarz dramı dibine kadar işlenen filmlerden beklenen bir sondu ama yine de senariste sövmeden (sövmeden kastım, mecazi tabi ki, ama biraz bela okumuş olabilirim , hahaha) duramadık.

  Filmin konusuna gelecek olursak: Saru ( Mawra Hocane) kütüphanede çalışan kendisini çok çirkin bulan ve evlenemeyen bir kızdır.
  Saru'nun kardeşi ise , ablası evlenmediği için evlenemeyen bir kızdır ve sürekli olarak da ablasına git evlen diye çemkirir ( bu kız beni deli etti, kadir kıymet bilmez kız).


 Inder  (Harshvardhan Rane ) ise alt komşularıdır ve 8 yıl hapis yattıktan sonra taşınan , hep bir efkarlı derdinin anlayamadığım (anlayınca zaten siz de otomatik olarak efkarlanıyorsunuz)  baş rol abimiz.
 
  Saru 'ya kardeşi yine bir gün çok baskı yapar, ağlar , zırlar , bağırır (salak), bunun sonucu olarak da Saru kardeşine söz verir seni evlendireceğim der ve gecenin dördünde Inder'in evine gider .
  Ondan güzellik uzmanı olan kız arkadaşına rica etmesini kendini değiştirmesini söyler fakat o sırada Inder'in kız arkadaşı gelir ve Saru'yu evde görür. Sinirlenip şişeyi Inder'in üstünde parçalar. Panikleyen Saru onu hastaneye götürür  ve sabaha doğru eve dönerler . Fakat Saru'nun şehir dışında olan babası eve geldiğinde Saru'yu Inder'in evinde olduğunu öğrenir ve sinirlenip kızını evden kovar.

Ve ona yardım elini Inder uzatır .Ve hikayemiz de böylelikle başlar.

Filmle ilgili küçük notlar ;

*Bu karakter kızımın platoniği ve kızımızı her türlü işte çalıştıran , gıcık bir fırsatçı ( gel de boğazlama bu adamı).

* Ve saftirik kızımız , her isteğini yerine getirir.

  *Fakat her üzüldüğünde Inder yanındadır.

*Ve hep Inder üzülür ( yapılır bu adama ya, bu kız tam bir salak).




*Kız beni deli etti, sürekli ağladı, gözünün dibindeki şeyleri görmedi ( tam dayaklık bu kız).



*Film beni ağlatmadı (beni ağlatan film zaten yok) ama sinirlerimi bozdu , hatta neden güzelim pazar günü böyle mahvettim diye düşündüm, sinirleri dayanıklılara tavsiye ederim ama benim gibi iseniz psikolojinizi hazırlayıp izleyin.