Elim kaleme gitmiyor , gitse de tıkanıyorum, öylece kalıyorum. Yazmak istesem de ,sadece boş boş bakıyorum , karşımdaki sayfalara . Bu cümleleri tamamlamakta bile zorlanıyorum...

  Her yıl ilkbahar geldiğinde üzerime öyle bir yorgunluk çöküyor ki anlatamam, hiç bir şey yapmak gelmiyor içimden, beni dışarı çağıran tatlı meltemlerin aksine... Evde öylece oturuyordum hiç bir şey yapmadan . Bizim oralarda oksijen çarptı derler buna , gerçi bizim oralar neresi bilmiyorum ama canım öyle yazmak istedi -dedim ya bahar havası bana yan etki ediyor diye -. Bu yıl bahar geldi ve ilk defa ben hiç yorgun değildim. İşte sorun da tam da burada başladı, sürekli bu yıl bahar hiç yorgun değilim aksine çok enerjiğim ,laylaylom diye dolaşıyordum ki birkaç gün sonra başladı yerinden kalkamama ve hiç bir şey yapmak istememe . Halbuki neler neler yapmak istiyordum , fakat ben boş boş oturup halının desenini izlemeye başlamıştım bile. Elime defalarca kalem kağıt aldım fakat öylece kaldım , yazamadım hiç bir şey , daha doğrusu yazamıyorum.

   Kaç gündür yazmaya çalışıp fakat saçma sapan cümleler dışında bir şey yazamıyorum. Hatta bugünde öğlen başladım bir şeyler yazmaya fakat bir cümle bile yazamadım. Bütün gün delirsem de öyle boş boş oturdum maalesef. Bu yazı mı yazarken bile zorlanıyorum ve bu sebeple de kısa kesiyorum. Kısaca kendi kendinize nazar değdirmeyin ve boş boş oturmayın.

  Bahar havası çarpmış bir zavallı Saliha bildirdi...