Ben öyle günlerce atar yapıp , her şeyi Bosna'ya gitmemeye bağlayınca , Bosna'ya gitmedik bari bir Konya'ya gidelim dediler . Ben atar yapıyorum , gitmeyeceğim banane triplerindeyim ama kimsenin umurunda da değil . Bu sırada da kardeşim Teog sınavına girdi , ben anneannemlere gidicem diye tutturdu , zaten 5 gün vaktimiz var oradan oraya zor olur desem de , yine dinlenmedim ve ilk Konya sonra da Isparta'ya gitmeye kararı aldılar - aldılar diyorum çünkü kimse beni takmıyor 😐 - .

  Neyse kardeşim sınavdan çıktı , öğlen eve geldi bizde hazırlanıp çıktık . Benim psikoloji dipte , suratım asık , ilkbaharda benim sinirlerim oynuyor , bir anda ağlamak geliyor bir anda da gülmek , işte böyle bir andayım . Ama yolda ilerledikçe , yeşillikler artmaya , her yer ağaç olmaya başladı . Ben onları seyrederken nasıl mutlu olmaya başladım anlatamam , ilerledikçe sevincim arttı, güzellikleri fark ettikçe insan , mutlu oluyor  . Sonra düşünmeye başladım niye üzüldüğümü , aklıma hiçbir sebep gelemedi - kendini anlayamama vol bilmem kaç - .

  Bu sırada da, kardeşlerim , annem hep uyuyorlar , bende aşırı sıkılıyorum , o zamanda babamla uğraşıyorum , konuşup duruyorum , aklıma gelen her şeyi soruyorum ama babam bu sırada hayattan soğuyor . Babamın yolda çok uykusu geliyor aynı zamanda , aslında onu uyanık tutarak iyilik yapıyorum ama işte kıymetimi kimse bilmiyor .

  Bazen de uyku açmak için hep birlikte şarkı söylüyoruz , kardeşim ve benim genlerimiz annemler tarafına çekmiş , iş yok seslerde , şarkı söylemeye kalkınca , bir hindi acı çekiyor gibi ses çıkıyor 😂 , Allah'tan küçük kardeşim , baba tarafına çekmiş , onu kurtardık 😂 .

  Neyse biz kargaların intihar etmesine yol açacak , konserler icra ediyorken , hava karardı , tarlalar ile çevrili yollarda zifiri karanlıkta gidiyoruz . Bir anda etrafımızı gri bir duman kapladı , ışık yok ki, ne olduğunu anlayalım , hepimiz çığlık atmaya başladık , annem araba yanıyor sanmış , babam başka bir araba yanıyor sanmış , bense nerede olduğumuzu bilmediğimizden orman yangının içine düştük sandım . O sırada arabayı durdurmak için az daha kaza yapıyorduk , arabanın içi çığlık çığlık , annem arabadan inmeye çalışıyor , babam durmaya çalışıyor , kardeşimin rengi kaçmış zaten , tam şenlik yeri yani . Peki bizi bu kadar korkutan neymiş , anız . Gece gece anız yakıyorlarmış , bir sürü söylendim orada , zaten anız yakmak çok sağlıksız bir şey, çevreye ciddi zararları var,  niye halen yakılıyor anlamıyorum .

  Aradan saatler geçti , fakat biz bir türlü Konya'ya varamadık , tam oflayıp poflarken , sonunda vardık ama saat gece yarısı olmuş bile . Konya'ya geldik güya ama burası bir acayip bir yer , navigasyon bizi saçma sapan yerlere götürüyor . Hayatımda ilk defa gerçek bir keko gördüm , hayatımın şokuydu , gözlerim fal taşı gibi açıldı , kol kola girmiş ateş başında ayin mi yapıyor dans mı ediyor bir şey yapıyorlardı . İstanbul da büyüdüm ama hiç , meşhur bağcılar kekosu denen tiplerden görmemiştim ama Konya da gördüm . Yani ne diyeyim şimdi , sanki ufkum genişledi , çok önemli bir şeymiş gibi anlatıyorum ama ben gerçekten korktum o anda . Bir kaç tane öyle keko oluşumu gördük bu sırada , tabi yine ben belgesel izliyormuş gibi hissetmedim değil 😂 . Zor ve korkulu da olsa kalacağımız yeri bulduk , biraz garip bir yerdeydi , dedim ya sürekli kekolar gördük diye .

  Sabah 5 - 6 gibi uyandık ve yola çıktık , tabi biz şok , o saatte nasıl toplanıp yola çıktık diye , çok yavaş hareket ederiz biz normal de . Kahvaltı edecek yer aramaya başladık , tabi ki Google amcaya danıştık . Şehrin en yüksek binası sanırım yada en yükseklerinden biriydi , en üst katında restoranmış , yorumlar güzel olunca gittik oraya . İlk terastan şehri izledik , sonra en üst katta ki restorana çıktık . Kardeşim yüksekten çok korkar , o bir kötü oldu , diyor bu bina sallanıyor , bende dalga geçiyorum onunla . Ama biraz sonra bir baktım gerçekten de o kat dönüyormuş , şehrin manzarasının hepsini görülebilsin diye , tek bir katı öyle yapmışlar . Bizimle aynı zamanda gelen , iki üç öğrenci grubu vardı , onlarda katın döndüğünü fark edince bir korktular , baya yaygara oldu 😂 . O sırada ben duramadım , saçma esprileri yapmaya başladım , Konya da bina bile mesneviden ders almış diye - tamam vurmayın 😂 - . Daha iğrençlerini de yapmadım değil ama şimdi anlatırsam , bana karşı ciddi bir soğuma yaşayabilirsiniz, zaten ailemin bir ara beni evlatlıktan ret etmeyi düşünmeye başladılar bence .

  Sonrasında şehri dolaştık , Konya  yüzölçümü en büyük şehir olunca şehir merkezini de büyük beklemiştim ama öyle çok büyük değildi . Merkezi çok hızlı gezdik , aşırı sıcaktı , benim başıma güneş geçti , kafam dönüyor , gözlerim kararıyor ama halen geziyoruz , o kadar geldik gezicez diyorlar , tabi ben bunları biraz geç algılıyorum . Kardeşlerim sürekli anneanneme gidicem diye mızmızlanıyordu bir yandan , babamda pes etti artık , son olarak yemek yiyelim sonra gideriz diyor . Yemek dedim de , o nasıl yemekti , hayatımda yediğim en güzel yemeklerdendi , yeniden yemek için bir hafta sonu kaçamak yapıp geleceğim 😜 .

  Yine yola çıktık , yollar boylu boyunca yeşildi . Yeşil ne güzel şey yaa , baktıkça rahatladım . Sevinçten ne yapacağımı şaşırdım , bolca video çektim , tam doğru saatlerde oradan geçiyorduk , nasıl güzel bir ışık var anlatamam , tam tabloluk fotolara göre ama bizimkiler , hayır durmayalım diye bıdı bıdı yapıyor , ben de açaydım gollarımı gitme diyeydim gibi bakıyorum yola . Ama namaz vakti girince mecbur bir köyde durduk . Köyü görmeliydiniz nasıl güzel , birde doğru ışık saati ya , ben deliriyorum sevinçten , köylü amca vardı bana bakıyor bu zavallı ne yapıyor , yazık pek de gençmiş der gibiydi , hahahaha .

  Böyle yarı zorla yarı mecburi arabayı durdurarak yolda fotolar çeke çeke Isparta'ya geldik . Cuma gecesi geldik pazartesi sabahı da İstanbul'a döndük , orada daha önceki seferlere göre olaysız geçti , ben diken üstündeyim bir şey çıkacak diye . Yani bir şey olmadan dönünce , daha çok şüpheye düştüm , normal hayata alışık değil bünye napsın 😂 . Böylece eve dönmüş oldum,  acayip bir yolculuktu , güzel yanı da normal olmaması zaten . Bir daha böyle bir yazı yazma düşüncesini uzun süre rafa kaldırıyorum , nedense çok zorlandım ve doğru düzgün yazamadım , sen düz blogger olmaya devam et Saliha, gezi bloggerlığı senlik değil . Düz bloggersın , blogger kal ...