Son Zamanlarda 8

  Son zamanlarda , buralarda yoktum . Nedenine gelince , Maldivlerde turkuaz okyanusta , yüzüp , Venedikde , gondolla gezip , Parisde bir kafe de,  kahvemi yudumluyordum , demek isterdim ama işte o iş öyle olmuyor 😂 . Hastaydım ben ya, baya dümdüz hasta 😒 , yatak döşek yatıran cinsten ama böyle uyutmayıp ama sürekli yarı uykuda bırakan tarzda  .

  Son yıllarda geçirdiğim en ağır hastalık sanırsam bu seferki . Aslında bu hastalık mevzusu birkaç aydır bizim evde vardı . İlk kardeşim hasta oldu , gece yarısı acile gitmek zorunda kaldık . O iyileşti sonra babam hasta oldu ama çok kötü hasta oldu , bir kaç hafta yattı , bir kere bayıldı hatta . Babam daha iyileşmeden küçük kardeşim hasta oldu . Babam iyileşti, kardeşim halen biraz hastaydı , benimle beraber piknik yapmaya geldi , ne olduysa o gün oldu , hava sıcak diye ince giyinmiştim , bir güzel üşütmüşüm , ertesi gün arkadaşıma gitmiştim , arkadaşımın kardeşi ile kardeşim arkadaş onu da götürdüm .

  Orada ikimizde bir kötü olduk , ben eve gidicem ama kalkamıyorum ki gideyim . Ben normalde hastalığımı , acımı hiç dışarıdan belli etmem , hastayım dediğimde de kimse inanmaz bu sebepten , aslında belli etmek istesem de vücut alışmış galiba , dışarıdan belli olmuyor ama artık ne kadar kötü olmuşsam , kızlar başıma toplandı , ayaklarını mı havaya kaldırsak filan diyorlar , niye diyorum , tansiyonun düşmüş gibi duruyorsun diyor 😂 .

  Sonra da , zorla ilaç filan vermeye çalıştılar ama ben pek ilaç içmiyorum, o sırada da , ilaç içeyim - içmeyim mi tartışması oldu 😂 , ben orada zaten bir gidip geliyorum , gözümün önünde ışıklar görüyorum , birde ilaç içmeyeceğim diye orada derdimi anlatmaya çalışıyorum , o anda baya acı çekmiş olabilirim ama şuanda halime gülüyorum . İşin ilginç yanı eve gelince annem ilaç verdi ve ben paşa paşa o ilacı içtim 😂 , arkadaşımda ,bana o kadar artistlik yaptın , bak ne oldu sonra diyor .

  Bu süre de ilk oyumu da verdim - ooo çok kötü ifşaladım kendimi - ama nasıl verdin o oyu, ne zorluklar ile verdin diye bir sorun . Oy vereceğimiz gün , en kötü olduğum gündü , ben ciğerlerim çıkacak gibi öksürüyorum , ateşim var , böyle bakışlarım filan aptallaşmış , yarı gidici bir tipteyim , yerimden kalkamıyorum . Arada sesler duyuyorum , haberleri açmışlar , şu siyasi filanca oy vermiş diye , ben sesleri hayal meyal duyuyorum kalkmam lazım , kalkıcam diyorum ama nafile , yani ilk oyumu vericem kalkmam lazım , herkese ben artık oy verebiliyorum , naberrr , tarzı şeyler dedikten sonra birde veremeseydim , iyi rezil olurdum . Zaten kardeşim sen kesin yanlış oy verirsin , diye benimle uğraşıyordu .

  Canımı dişime takıp , sürünerek , oy vermeye gittim ama zor ayakta duruyorum , anneme filan tutunuyorum düşmemek için . 6. sınıfa giderken ki , gittiğim sınıfta verdim oyumu , çok garip geldi bu durum bana , büyümeyi psikolojik olarak 4 -5 yıldır durdurmuştum ben , hatta benden küçükler daha olgun davranıyordu benden . Büyümeyi kabul edemiyorum sanırım , halen çocuk gibi hissediyordum ama 7 yıl önceki gittiğim sınıfta oy verince, ciddi bir şok oldu bu bana , artık yavaş yavaş kabulleniyorum sanırım bu durumu .

Aynı böyle oy kullanmaya gittim

  Araba kullanmayı öğrendim , yani yaşım tutuyor ya , her şeyi yapıcam illa , zaten 18 olmayı tek istememin nedeni de bu . Yoksa ben çocuk kalayım , gayet de mutlu yaşarım , küçükken çocukken ölmek için dua ederdim , bu sayede direk Cennete gidicektim - çok mantıklı - , yine çocuk olsam yine aynı davranırdım herhalde 😂 . Ne diyordum , haa , araba kullanmak , yaşıma girdiğim günden beri - yani Ekim den beri - araba kullanmayı öğretin bana diye yalvarıyordum . Ama müthiş üşengeçliğim yüzünden evden çıkıp da , öğrenmeye gitmemiştim .

  Bir hafta sonu benim küçüklüğümün geçtiği - daha önce de bahsettiğim - babamın işyerine gittik , orada bolca yer var , piknikte yapıyoruz orada , vahşi hayvanlar da var, geyikler mesela ama ben hiç görmedim , babam bazen görüyormuş . Ben bir kaç defa sülün gördüm , fotoğrafını çekmek için peşinden gittim ama  kaybolacağım diye geri döndüm , bu sayede vahşi fotoğrafçılığı kariyerim başlamadan bitti . Şimdi fark ettim de ben hiç fotoğrafçılık ile ilgili konuşmamışım , bu çok garip çünkü benim hayatım , fotoğraf çekmek ve resim çizmek etrafında dönüyor , instagram da paylaştığım için herhalde burada paylaşma gereği duymuyorum ,bir gün bu konuya da giricem ama bugün o gün değil .

  Bir dakika ben nereye geldim , konu çok alakası yerlere geldi , neyse efendim , araba kullanmak diyordum, babam dedi hadi göstericem , kardeşim - her zamanki gibi - ben sürücem diye ısrar etti - peki biz buna şaşırdık mı , tabi ki de , hayır - , tamam dedim, hadi ilk sen sür , oturdu direksiyonun başına , bu bir panik oldu , annem de zaten panik , bende kapıya yapıştım dedim bu kız bizi öldürecek .

  Sıra bana geldi , asıl komedi o zaman başladı . Babam şöyle yap , böyle yap diyor bende yapıyorum , ilk zor geldi , temkinli sürüyorum , sonra bir u dönüşü yaptım o zaman bana bir özgüven geldi , arkada da kıyametler kopuyor , annem ile kardeşim çığlık çığlığalar , ben onlar korktukça daha çok gaza basıyorum , ben katıla katıla gülüyorum ama arkada kafayı yiyorlar . Bizim evde en korkak ve panik gibi duran benim ama gerçekte en soğuk kanlı ve gözü kara olan da benim , küçük kardeşim elini kesmiş annem ve diğer kardeşim nasıl panikler anlatamam , çocuğu daha da korkutuyorlar , zavallı da, ağlıyor bu sefer ama elini de göstermiyor , ben olmasam çocuk orada ağlıycak onlar başka köşe de , gittim eline baktım , sakinleştirdim , kanamamış bile ne abartmışlar . İşte bunlara rağmen beni bir panik ilan etmişler sormayın , bende arabayı sürerken onlardan güzelce intikamımı aldım hehehehe . Geleceğin trafik canavarı, aday adayı olarak , nasıl sınavdan geçicem, bak  onu bilmiyorum .

  Başta uzaklarda değildim dedim ama bu süre zarfında beş gün kadar şehir dışındaydım . Yani bir Venedik olmasa da , Konya ve Isparta'yı gezdim . Aslında bu beş günde Bosna - Hersek'e gidecektim ama her zaman ki gibi , yapacaktım , edecektim , gidecektim ile sınırlı kaldı 😒 . Bosna da babamın çok yakın bir arkadaşı varmış , ben bu bahane ile gidecektim ama gidemedik , işte , nasip değilmiş demek ki . Tamam nasip değilmiş de niye baştan heveslendiriyorsunuz , umut veriyorsunuz . İki yıl önce de İtalya'ya gidicez diye heveslendirdiler sonra vaz geçtiler , peki tahmin edin neden ? Çünkü zaten İtalya da yaşamışız , biliyormuşuz , ne gerek varmış . Hayır , sakinim ağlamıycam, sakin kalmaya çalışıyorum . Ben 1 yaşımdayken İtalya da yaşamışız ama ben tabi ki , hiçbir şey hatırlamıyorum , zulüm resmen bu ya 😂 .

  Neyse Bosna'ya gitmek hayallerimi yıktıktan sonra , dediler ne yapsak , bari Konya'ya gidelim yemek filan yiyip geliriz dediler . Hastalıktan yeni kalkmış bir şekilde yolcuğa çıkınca aşırı yoruldum , döneli iki gün oluyor ama halen ayaklarım sızlıyor düşünün yani  Ben gezi yazıları yazmıyorum ama bu seferki baya acayip bir geziydi , çılgın maceralarımı yazacağım inşallah - tabi üşenmezsem- , o zamana kadar sağlıcakla kalın .