Telefon Sapığı

  Merhaba, buraları yine baya boşladım, sıcaktan hareket edemediğim şu günlerde , evde günlerdir haberim olmadığı , esen bir nokta buldum ve fırsat bu fırsat bir şeyler yazayım dedim.

Esen bir yer bulunca ben

  Karneler alındı artık, tatil başladı , tabi kardeşimde artık bütün gün evde , her an evde 3. Dünya savaşı çıkabilir.  Ergenliğim benim daha anormal geçmişti kabul ediyorum ve onu anlıyorum , benim de ergenliğimin en ağır yılları onunla aynı yıllara mukabildi. Hatta halen ergen bile sayılabilirim ( bütün hatalarımı buna yıkıyorum , hahaha ) , ama benim gibi çabuk sinirlenen biri ile bu kadar uğraşılmamalı. Her neyse , konuyu saptırmışım nerde kalmıştım, karneler alındı , kardeşim de sürekli olarak ' karne hediyesi istiyorum , hediyem nerde, baba yeni telefon al ' diye dolanıyor.

Kardeşime karşı ben

 Kardeşim ilk telefonunu yüksek baskılar sonucu 10 yaşındayken aldırmıştı , evet , evet , yanlış duymadınız 10 yaşındayken telefon almıştı, daha doğrusu cebren ve hile ile aldırttı . Neyse efendim, zaten küçük yaşta telefon kullanmaya başladı  üstüne yeni telefon istiyor , her gün en 1500 kere telefon lafını duymaktan bıkan babam kardeşime ' kızım , sen telefon sapığı mısın? ' dedi ( buna uzun süre güldüm ) , tabii herkes gülmekten kırıldı, kardeşimin yeni resmi lakabı oldu bu ' telefon sapığı ' .

  
  Ben karne hediyesine karşıyım daha doğrusu , ödül ve cezaya karşıyım , bir şeyi başarmak için illa ödül mü almalı  karşılığında. Ailenin hediye kılıfı altında rüşvet vermesini doğru bulmuyorum. Şimdiye kadar hiç bir zaman , karne için hediye istemedim, ve istenmesini de tavsif etmem . Bir de karne iyiyse hediye , kötüyse sopa ! Böyle bir düşünce olmaz, olmamalı ! Onlar daha çocukken , bu sistemi üzerinde uygulayıp , onları bu yaşta sisteme adapte etmek zorunda değilsiniz. Ne büyük ironidir ki sistemin acımasızlığına laf ederken çocuklarınızı , sisteme şimdiden hazırlamak , bana mantıksız geliyor. Bir şeylerin değişmesini istiyorsak bence , çocuklardan başlanmalı .

  Düşüncelerini çok sevdiğim hem radyo programcısı, hem yazar olan, Hatice Kübra Tongar ' ın da ,  instagram da geçen gün şöyle bir yazısına denk geldim ; Bir işi tamamlamak, sorumluluklarını yerine getirmek, başladığın işi bitirmek zaten birer ödüldür. Ekstra ödüllendirilmesi gerekmez. Yıl boyu çalışıp, gayret etmiş çocuk ‘iyi bir karne’ alır ve ödülünü almış olur. Bize düşen çocuğumuza ‘şuan müthiş hissediyor olmalısın, yılı güzel notlarla tamamlamayı başardın’ diyerek, bunun başlı başına bir ödül olduğunu fark ettirmektir.

Not : Yazdıklarımdan sonra inşallah yanlış anlaşılmam, ben hediyeleşmeyi çok severim, fakat birine hediye vermek için illa bahanelere ihtiyaç yoktur, bence sebepsizken verilen hediye özeldir. 

Not 2 : Hatice Kübra Tongar ' ın yazısının devamı için, tık tık .