Coco 2017

    * Şubattan beridir , taslaklar arasında unutulmuş bir yazıdır , bunu göz önüne alarak okuyalım lütfen 😜*

  Bir şeyi fark ettim , ben şimdiye kadar ne anime yazısı yazmışım , ne animasyon , ki ben bayılırım ikisine de . Ve artık dedim , kır şu şeytanın bacağını Saliha , yaz artık . Bu sırada da arkadaşım, bizim gruba sürekli Coco'yu övüyor , dedik tamam gidelim şu filme . Dört tane yetişkin kız animasyona gidiyor , kasiyer bile şok , bize tek tek baktı bunlar neyin peşinde der gibi 😂,' emin misiniz ? ' diyor , arkadaşımda ilk defa mı biz mi geldik diyor , kadında , ' yok çiftler filan geliyor ' dedi , beni bir gülme aldı sormayın , Türk sinema tarihine girdik böylece . Neyse filmi izlemenin çok önemli ve herkesin merak ettiği (!) sürecini anlattığıma göre filme geçiyorum artık - bir zahmet - .

  Film müthişti , bence Pixar'ın görüntü kalitesinde zirveyi gördüğü film bu olmuş . Sahneler çok büyüleyiciydi , hayranlıkla izledim özelliklede şehir muhteşem ötesiydi, animasyon çizimlerine de az çok meraklı olunca daha da ilgimi çekti - gardaşım animasyoncu olacak günün birinde lütfen - .  Mimikler , hareketler çok çok iyiydi , filmi kahramanı ufaklığın konuşurken beliren gamzesi bile çok iyiydi. Bir çok ödül de kazanmış Coco , başta Oscar da en iyi animasyon ödülü almış ve 15 tane daha çeşitli ödüllerden kazanmış .

Şunun güzelliğine bakar mısınız ama 

  İzleyince sevinçten , içim yumuş yumuş oldu , çok eğlenceli ve bir o kadar da duygusaldı , kendimi ağlamamak için zor tuttum. Ailenin önemi , köklerimiz ile ilgili çok güzel mesajlar veriyordu . Renkler , kıyafetler müthişti , sürekli elbiselerini süzdüm durdum azcık fikir aşırdım 😜. Meksikan kültürünü çok güzel yansıtmışlar , zaten Latin kültürüne ve dillerine hayranım . Ve şarkılar tabi ki , harikuladeydi , halen daha dinleyip duruyorum , özellikle , 'La llorona ' .

  Frida Kahlo sahnelerine bayıldım . Yaptığı eserleri ve hazırladığı gösteri , tam bir görsel şölendi  .  

  Konusu ;

  Miguel müzik sevdalısı minnak , sevimlilik abidesi bir çocuktur . Hayatta en sevdiği şeyse , müziktir . Ama gelin görün ki , bizim minik , Meksika da ki tek müzikten nefret eden aileye sahiptir . Bizim gariban Miguel'in büyük büyük dedesi , müzisyen olmak için eşini ve küçük kızını terk eder , o günden sonra da  ' Rivera ' ailesinde , asla müzik ismi ağıza bile alınmaz , bu nesillerdir de öyle gelmiştir . 

  Fakat bizim minnak Miguel , idolü olan Meksika'nın en ünlü şarkıcısı , Ernesto de la Cruz gibi olmak için yanıp tutuşmaktadır . Bir gün artık tak eder ve müzik sevdiğini ailesine söyler bizim ufaklık ama ailesi bu durumu asla kabul etmez . Ve Miguel evden kaçıp bir yetenek yarışmasına katılır ama bir gitara ihtiyacı vardır ve Ernesto de la Cruz'un mezarının da ki  , gitarını alır . Bunun sonucunda kendini ölüler şehrinde bulur - tövbeler olsun  - .

  Ve ölüler şehrinden kurtulmak için, gün doğana kadar ailesinin hayır duasını alması gerekmektedir yoksa bir daha buradan çıkamayacaktır . Ve bu uğurda büyük büyük dedesini aramaya koyulur ve kendini müzik eşliğinde heyecanlı bir maceranın içinde bulur ... 

  Dikkat dikkat bundan sonrası spoiler içermektedir , izlemeyenlerin bünyesine dokunacağından uçak durulması önerilir ;

  Spoiler vermek istemiyorum ama sonu beni çok duygulandırdı . Hector'un Mama Coco'nun babası çıkmasını hiç beklememiştim . Ve aslında eve dönecekken ölmesi ve yıllarca onun dönmemesi yüzünden ondan ve müzikten nefret etmeleri çok üzücüydü . Ama beni en çok duygulandırıp ve ağlatan sahne , Mama Coco'nun baba geldi mi demesi oldu , ay çok kötü oldum , ninecik üzdü beni .

Son olaraksa , Miguel'in dedesini öldüren , idolü Ernesto de la Cruz olması , çok sinir bozucuydu fakat pixar bu tarza bayılıyor galiba , hep filme bir hayran olunan kişinin hainliği bir şekilde giriyor .